od Megan

-Niech to szlag!-Z wściekłością uderzyłam pięścią w kierownicę.-Zgubiłyśmy się.

-Nie powinnam była pozwalać ci prowadzić ten cholerny samochód- prychnęła Anna.-Jak możesz nie znać drogi, skoro jechałaś już tą trasą przynajmniej dwa razy?!

-Wtedy jechałam jako pasażer, to raz, a dwa to prowadził North, a kiedy prowadzi North nie zdążysz nawet mrugnąć okiem, zanim będziesz na miejscu. Trudno jest skupiać się na drodze, gdy jedzie się 200 na godzinę.-Żachnęłam się. -Poza tym Arkadia jest skrzętnie ukryta przed obcymi. Żeby się tam dostać, trzeba mieć wskazówki, których nie mamy. Żałuję, że byłam na tyle głupia i cię posłuchałam. Gdybym tego nie zrobiła, robiłabym teraz zakupy.

-Dobrze, już dobrze...Przepraszam, że tak na ciebie naskoczyłam, Meg. Chcę po prostu dotrzeć tam na czas.- Anna wzruszyła ramionami i jeszcze raz sprawdziła mapę.-Skręć w lewo. Może tą drogą uda nam się wjechać na autostradę.

*

Ulga, którą odczułam po odnalezieniu właściwej drogi nie trwała długo. 

Moje ciało przeszedł zimny dreszcz strachu, kiedy zaledwie dwieście metrów od celu, jakim była Arkadia, w bocznym lusterku zobaczyłam połyskującego w słońcu czarnego McLarena P1. Przełknęłam nerwowo ślinę, zerkając na Annę i modliłam się, żeby to wcale nie był samochód North'a. 

Jak dotąd myślałam, że pojechali bordowym Jeepem Grand Cherokee, którym wcześniej podróżowaliśmy na dłuższe trasy i tylko ta myśl trzymała mnie nadziei, że za mną, z zawrotną prędkością porusza się auto kogoś innego. Zacisnęłam kurczowo palce na kierownicy, kiedy North odezwał się telepatycznie szorstkim głosem:

~Zatrzymaj się.~Był wściekły, a przez lusterko wsteczne widziałam jego napiętą twarz. Kurwa! Nadzieja poszła w łeb. 

~North, to nie jest dobry...

~Rób co mówię, do cholery!-Tym razem warknął i gwałtownie skręcił na pobocze. Z ociąganiem zrobiłam to samo i potarłam czoło. Wkurzyłam North'a....Niech to szlag.

-Coś się stało? Dlaczego zjechałaś z drogi?-Anna rozglądnęła się i wtedy też go dostrzegła. Wysiadał właśnie ze swojego samochodu i patrzył wprost na mnie. Starałam się wyglądać na opanowaną i pewną siebie, gdy Anna z radością podbiegła do chłopaka.

-O rany, North! Jak dobrze cię widzieć!-Pocałowała go w policzek, najwyraźniej niczego nieświadoma.

-Ciebie też, Anna.-Poklepał ją niecierpliwie po ramieniu i odepchnął delikatnie, po czym ruszył w moją stronę. Patrzyłam mu prosto w oczy, wyzywająco- jak mi się zdawało. Były takie fioletowe, zimne  i ... rozgniewane.

-Co ty tutaj robisz?-Jego głos był lodowaty.-Miałaś pilnować wilkołaka. 

-Wiem, ale zastanowiłam się nad tym głębiej i stwierdziłam, że da sobie radę beze mnie. Wytrzyma jeśli nie będzie jadł przez kilka dni, a dzięki temu też się nie uwolni.-Wzruszyłam ramionami. 

-A Cassie?-wysyczał.-Jak mogłaś zostawić ją samą z dorosłym wilkołakiem?!

Musiałam przez chwilę przeanalizować jego słowa i dopiero wtedy dotarło do mnie, co powiedział.

-Nie...-wyszeptałam.- Boże, zapomniałam. Nic o niej nie mówiłeś...Ja...O Boże, on ją może zabić...Nie, chwila. Ucieknie. Jest sprytna...Nie jest wampirem, ale poradzi sobie. Nic jej nie będzie...

-Nie ucieknie.-Teraz wtrąciła się Anna.-Zamknęłaś drzwi na klucz, Meg.

-Ty pieprzona kretynko-Oczy North'a były zimne, gdy do mnie mówił. Rzucił mi jeszcze niechętne spojrzenie i wsiadł z powrotem do swojego McLarena.- Jesteś cholernie nieodpowiedzialna.

-To teraz nieważne.-Anna wyglądała na najbardziej opanowaną.-North, jedź tam i sprawdź, czy wszystko jest w porządku. My mamy już inne plany.

-Inne plany?-Zaskoczony uniósł brew.-Nie macie czego szukać w Arkadii. Lepiej wracajcie do domu.

-Ja mam. Chcę skopać komuś dupę.-Anna uśmiechnęła się obojętnie.

-Więc idźcie do diabła-warknął i odpalił silnik, by za chwilę przejechać obok z piskiem opon i włączyć się do ruchu na drodze z nieprawdopodobną prędkością. 

-Od kiedy zależy mu tak na bezpieczeństwie ludzi?-Zapytała Anna.

-Od dwóch tygodni, czyli odkąd zamieszkaliśmy razem. Zdaje się, że lubi Cassie. Albo raczej ją toleruje. 

-Jesteś pewna, że tylko "lubi"?-Uniosła brew.

-Tak. North nienawidzi wszystkiego co żyje.-Wzruszyłam ramionami.-O Cassie troszczy się tylko dlatego, że nie chce, żeby Lily cierpiała, gdyby coś jej się stało. Od zawsze traktowała ją jak rodzinę.

-A ty nie?

-Nie jest moją rodziną. To, że wychowała się w naszym domu, nie znaczy, że muszę ją kochać.

Nie miałam ochoty na dalsze dyskusje na temat mojej przybranej "siostry", więc ruszył do samochodu.

-Ty masz ogólne problemy z miłością, Meg-Anna uśmiechnęła się szczerze.-Kochasz jego.-Wskazała podbródkiem na miejsce, w którym zniknął samochód North'a.

-Ta miłość jest porąbana, An. Wsiadaj do samochodu.

-Może pomogłoby, gdyby zbrzydł.-stwierdziła i rozsiadła się wygodnie w fotelu.

-Nie sądzę.

Kiedy znów byłyśmy w drodze, zdałam sobie sprawę, że nie zapytałam North'a dlaczego nie pojechał z resztą do Arkadii, jak mówił. Dlaczego kłamał?!