-Czy my.. jesteśmy przyjaciółmi? – zapytał nieśmiało
-P...przyjaciółmi?-nigdy wcześniej mnie nikt nie pytał o takie coś ... Może dlatego, że nigdy nie miałam prawdziwych przyjaciół. Tak naprawdę nie wiem za kogo mnie uważali na Niebiańskim Wzgórzu...
-Tak ... jak nie chcesz to nie musisz odpowiadać... -obojętnie patrzył w korony drzew.
-Nie, tylko ...-nie wiem kim dla mnie jest ... nikomu nadal nie ufam... ale czy mogę zaufać Nezumiemu i być jego przyjaciółką?-Przepraszam...-chyba dopiero teraz sobie zdaję sprawę, że po raz pierwszy mogę mieć prawdziwego przyjaciela...
-Rozumiem ...-Westchnął
-Nie! Ja uważam ... że ... -na chwilę zamilkłam.
-Że? -spojrzał na mnie pytająco
-Myślę, że jesteś moim przyjacielem-Spojrzałam na ziemię-Ufam tobie i ... naprawdę byłabym szczęśliwa gdybym mogła być twoją przyjaciółką...-Chłopak uśmiechnął się do mnie szeroko.-Ale co teraz zrobimy? Wszędzie są toczone jakieś walki nie wiem co robić ... -Powiedziałam lekko zakłopotana. Pierwszy raz znalazłam się w takiej sytuacji ...
(Nezumi? Co dalej?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz