Od East'a

Nie wiem ile przesiedziałem koło łóżka małej, ale na pewno było to dobre kilka godzin. Wendy miała problemy ze spaniem. Przynajmniej ostatnio, odkąd dowiedziała się, że będziemy mieli gości.  A wcześniej z kolei odwalało jej na punkcie pilnowania mnie i chronienia przed złem.

 To dopiero było zabawne.

 Dorosły wampir ze szczenięciem w roli ochroniarza. Grubo.

 West miał ubaw po pachy. Jego ulubioną zabawą stało się prowokowanie dziewczynki. Rzucał się na mnie, mała w odpowiedzi go atakowała, a wszystko kończyło się tak, iż tarzali się po podłodze. Mój brat oczywiście udawał, że jej ciosy sprawiają, iż zwija się z bólu.

 Z westchnieniem poklepałem śpiącą brunetkę po główce i się podźwignąłem z klęczek do pionu. Po wyjściu z własnego pokoju stanąłem przed drzwiami brata i po chwili zapukałem.

 Roznegliżowany West, jedynie w samych bokserkach i to w dodatku w urocze parowce, stanął przede mną i oparł się ramieniem o próg. Zasłaniał całym sobą widok na swój pokój. Naturalny odruch, pokazujący jedynie tyle, że nie chce mnie na swoim terytorium.

- Czyżby mój mały Daddy potrzebował pomocy?- Uśmiechnął się złośliwie, a następnie spojrzał do tyłu, prawdopodobnie spoglądając na swoją śpiącą kobietę.

- Przeszkodziłem wam w nocnych igraszkach?- Poruszyłem znacząco brwiami, zapominając że przecież przyszedłem tu, by go prosić o kolejną przysługę.

- Nie otworzyłbym ci wtedy, a już na pewno nie zacząłbym tak tej rozmowy.- Mówiąc tak, wzruszył umięśnionymi ramionami. Jak dla mnie przesadnie umięśnionymi. Zapewne wtedy zacząłby rozmowę od przywaleniu mi w twarz. Ach to okazywanie uczuć.- Streszczaj się i mów o co chodzi. Niektórzy tu są zmęczeni.- Przeczesał palcami swoją szopę i zaplótł ręce na piersi, przybierając pozę bodyguard’a.

- Chcę się przejść. Mógłbyś pójść do Wi jakby się obudziła?- Wskazałem kciukiem za siebie, by na pewno skojarzył, w którą stronę ma iść. Nie wiadomo czy o tej godzinie jeszcze na tyle kontaktował ze światem, by ogarnąć o co mi chodzi.

- Do Little Princess? Okej. Niech ci będzie. A teraz spadaj zanim się rozmyślę.- I zatrzasnął za sobą drzwi. W sumie to miałem wątpliwości czy sobie wszystko właściwie zakodował. Jednak sprawdzanie tego akurat o tej godzinie mogło nie należeć do najlepszych pomysłów.

 * * *

 Zszedłem do salonu, w którym dało się wyczuć nutki pieczonego ciasta. Niestety nie przebijały się one przez niemiły smrodek, który zapewne na stałe zagościł w naszym domu.

 Dopiero po chwili zorientowałem się, że w pomieszczeniu znajduje się żywa istota. Żywy psi pomiot. Najgorsze w tych psach było to, że nie nadawały się nawet do jedzenia. To stawiało je w mojej ubogiej hierarchii wartości na niemal samym dole.

 Uniosłem z lekkim zdziwieniem brwi, wpatrując się w dziewczynę, która nerwowo próbowała przekształcić bluzkę w sukienkę. Definitywnie jej to nie wychodziło. Jedynie swoimi nerwowymi gestami zwracała większą uwagę na jej odsłonięte uda i te seksowne, koronkowe majteczki.

 Automatycznie się uśmiechnąłem na ten widok. Z trudem spojrzałem na jej ładną, choć dla mnie za mało egzotyczną, twarz, otoczoną pięknymi, błyszczącymi, brązowymi puklami – chyba zaczynałem tracić rozum ze zmęczenia.

 Napotkałem na drodze speszony, aczkolwiek butny wzrok nieznajomej.

- To może ja już pójdę.- Oznajmiła stanowczo. I zrobiła tak, jak mówiła. Dumnym krokiem mnie ominęła. Ale ja od tak miałem rezygnować z rozrywki? Przestać drażnić kundelki? Nigdy w życiu.

- Ale dlaczego? Dopiero co przyszedłem.- Odwróciłem się w jej kierunku. Mój uśmiech się poszerzył.- Chyba się mnie nie boisz, co?- Te słowa sprawiły, że od razu się zatrzymała i spojrzała na mnie z poirytowaniem. Gdyby nie była wilczkiem mógłbym się pokusić o stwierdzenie, że była naprawdę gorącym towarem.

- Ciebie? Ty nawet straszny nie jesteś, więc nie mam czego się bać.- Prychnęła i znowu obciągnęła koszulkę, przez co mój wzrok zawędrował na wysokość jej pupy.- Nie patrz się tak na mnie, zboczeńcu!- Jej głos był teraz tak wysoki, że mógłbym go nazwać piskiem. W dodatku na jej twarzy wykwitły dwie purpurowe plamy.

- Oj wybacz. Ale przez to, że ciągle zerkasz na swoją piżamę, nie mogę się powstrzymać.- Uniosłem do góry dłonie, pokazując jaki ja jestem wobec tego zjawiska bezbronny.

- Więc zwalasz całą winę na mnie?! Jak ci się coś nie podoba to zamknij oczy i nie patrz!- Zrobiła się jeszcze bardziej czerwona. Słyszałem jak jej serce coraz szybciej pompuje krew, a jej oddech staje się płytszy i nierówny. Nie wiem dlaczego, ale to na mnie podziałało. Błyskawicznie znalazłem się blisko niej. Tak, że niemal ocieraliśmy się o siebie klatkami piersiowymi. Dziewczyna wstrzymała oddech. Po prostu struchlała, zaciskając bezwiednie dłonie na końcu koszuli, która ją zakrywała.

- Zdecydowanie nie patrzyłbym się, gdyby mi się to nie podobało.- Wiedziony jakimś dziwnym impulsem odgarnąłem jej kosmyk włosów za ucho. Jej małżowina była uroczo zaczerwieniona. Aż miało się ochotę skubnąć ją zębami.

 Spojrzałem w dół, na jej piersi i znowu się uśmiechnąłem. Nie miała stanika… Chuchnąłem jej w usta i odsunąłem się zgrabnie o krok.

- Czyżbyś też nie mogła spać?- Spytałem, nie mogąc się pozbyć z twarzy zawadiackiego uśmiechu.

 Szatynka pokiwała bezwiednie głową, jakby próbowała się ocknąć.

- Masz może ochotę na spacer, urocza nieznajoma wilkołaczyco?- W moim głosie mimo wszystko zabrzmiała drwina, gdy wypowiedziałem ostatni przydomek. Już taki byłem. Inaczej nie potrafiłem się porozumiewać. Może właśnie dlatego, żaden mój związek nie trwał dłużej niż tydzień? Wliczając w to związki z kobietami, które zabijałem…- No chyba, że zdradzisz mi dodatkowo swoje imię. Wtedy już będziesz jedynie urocza.- I puściłem jej oko.

( Ario? Co ty na to?)