Od East'a

- A kto powiedział, że jestem twoim kolegą? – prychnąłem z niesmakiem. Czemu nagle miałem być kimś bliższym dla tej zgrai wilkołaczych łamag?
 Chinka uśmiechnęła się niezmiernie zadowolona z siebie, najwidoczniej znowu biorąc moje pełne ironii słowa za przedni żart.
- East, ohydna pijawko, zostaniesz moim kolegą?
 To pytanie zawisło w wilgotnym powietrzu, jakby musiało zostać przetrawione przez zachodzące słońce nim będzie się klasyfikować do
pytań godnych odpowiedzi.
 Splotłem ręce na piersi, pierwszy raz w swoim życiu zastanawiając się nad odpowiedzią. Przynajmniej stałem pod wiatr, więc aspekty zapachowe nie mogły mieć wpływu na moje subiektywne myśli.
 Czy jakkolwiek opłacała mi się przyjaźń z kundlami?
- Ymmmm... Nie.- Rzuciłem w końcu, zachowując poważny wyraz twarzy, czy może raczej znudzony.- Popełniłem w życiu wiele błędów, ale kolegą czworonożnych pokrak nie zostanę. A już na pewno nie zmieni tego ten ciekawy wypad.- Spojrzałem w bok, ukradkiem przyglądając się reakcji Kilmeny. Dziewczyna z resztą zareagowała dość ciekawie. Zacisnęła mocno usta, przez przypadek sprawiając, że po jej brodzie pociekła stróżka krwi. Napuszyła się i dwoma ogonami uderzała nerwowo o ziemię- resztą w ciągu dalszym okrywała Hespe, która smacznie spała nieświadoma napięcia koleżanki.
 Wygiąłem w drwiącym uśmiechu usta i uniosłem do góry jedną brew.
- Czyżbyś spodziewała się innej odpowiedzi?
- Ha, nie sądziłam, że rzucisz mi się ze wdzięczności w ramiona, ale...
- Nie spodziewałaś się też po mnie takiej arogancji. W końcu, w takim razie, po co was tu podwiozłem i z wami tu jeszcze przebywam?- Przewróciłem oczyma i usiadłem koło rozsierdzonej azjatki, której nie spodobało się kompletnie, że wciąłem jej się w zdanie.- Już coś podobnego gdzieś słyszałem.- Westchnąłem. Chyba nawet od North'a, który nie mógł przeżyć i ciągle nie może zrozumieć dlaczego nie przyszedłem na pogrzeb South'a. To było przecież  t a k  aroganckie.
- No właśnie, dlaczego tu z nami jeszcze siedzisz?- Dziewczyna z irytacją zaczęła zawzięcie rozczesywać dłonią włosy drobnej blondynki.
- A żebym to ja wiedział.- Rzuciłem z zadumą i pociągnąłem za jeden z jej ogonów.- Czy czasem wilk w pakiecie nie powinien mieć dwóch par łap, uszu, i  j e d n e g o  ogona? Za co dostałaś tego gratisa?- Zacząłem z zaciekawieniem ciągać w różne strony jej długą sierść.- Czy cię to boli? Czy tylko w niedoszytych częściach ogonowych masz czucie? Bo rozumiem, że te twoje bonusy zostały ci podarowane za pomocą operacji chirurgicznej? Można na przykład jeden z nich odciąć, ozdobić nim poduszkę, domalować uśmiech i nazwać takiego teddy bearsa Southi?- Może North by się ucieszył z takiego prezentu pod choinkę? A jakże Wi by mu zazdrościła! Na pewno pobiłaby się o Southika z Westem! Ale byłaby popierdówa.
- Hahaha. Nie, nie można. A w ogóle co to za teorie spiskowe, tasiemcu?- Rozbawiona do łez wilczyca otarła rękawem oczy.
- Cóż. Pierwszy raz widzę taki okaz wilka po wizycie w szpitalu dla psich celebrytów. Z wami to wszystko może być możliwe. Więc jak, to boli?- Szarpnąłem kilka razy za końcówkę ogona, wywołując tym jeszcze większy uśmiech Kil.- Może dzięki temu mniej śmierdzisz? Masz w tym ukryte jakieś odświeżacze powietrza?- Zacząłem grzebać w gęstym włosiu doszukując się tam jakichś ukrytych zabawek.
- Nie, głąbie i zostaw mój ogon. I w końcu przestań zasypywać mnie tymi bezsensownymi pytaniami! Co z ciebie za dziecko?- Z tymi słowami starała się wyrwać ogon z moich rąk.
- Zapewne niepoprawne psychologicznie, biologicznie, genetycznie, a w dodatku wychowywane na dobrego chuligana.- Puściłem jej oczko, przytrzymując wyrywający się ogon między podwiniętymi nogami.
- No zapewne godne objęcia kuratelą psychiatry. I potem będziesz na co tygodniowych spotkaniach mówił coś typu "Mam na imię East, nie pije od 10 dni, braciszek ukradł mi kredki, więc nie rysuję już po ścianach i nie rozlewam krwawych zup z czekoladowymi chrupkami po stole." Brawo East, to już pierwszy krok ku lepszemu, normalnemu życiu!
 Parsknąłem śmiechem.
- Oczywiście, China, oczywiście, bo braciszek da radę ukraść mi wszystkie kredki, sądząc że nie wyjmę mu ich z sekretnej skrzyneczki z seksualnymi zabawkami.- O dziwo, mimo że byłem nadzwyczaj silny ciągle miałem problem z utrzymaniem w ryzach puchatego "przyszytego" organu. Ale przynajmniej rozmowa potoczyła nam się gładko i w zabawny sposób.
- O chuj, nie mów, że takie rzeczy są w waszym domu.- Kilmeny zamarła zszokowana. Nawet jej ogon przestał się poruszać - co skwitowałem radosnym "ha!"- I ja tam mieszkałam, jadłam... I kręciłam się po pomieszczeniach...
- I zapewne także oddychałaś.- Roześmiałem się zadowolony z faktu, że tak się tym przejęła.- Wiesz, nic ci nie grozi póki nie podpadniesz West'owi. A on jest niebezpieczny. Ostatnio rozwalił swoje łóżko. Nie chcesz wiedzieć w jakich okolicznościach.- Poruszyłem znacząco brwiami.
- Pewnie ty najlepiej się orientujesz w jaki sposób takie łóżko rozwalić.- Rozluźniona dziewczyna przeciągnęła się, wyginając głowę do tyłu.
- To i owo o tym życiu się wie... Nie zaprzeczę, ale... Jakby co to ja nic z tym wspólnego nie miałem. Raczej obstawiałbym, że to jego preferencje do zabaw doprowadziły do tej tragedii.- Zacząłem kiwać żarliwie głową.
- Uważaj, bo mnie przerazisz tym swoim entuzjazmem. A tak poza tym...Ty, pijawko, ty mój nie-kolego, puszczaj w końcu mój ogon!

* * *

 Z zadowoleniem leżałem wyciągnięty na kocu z wygodnym ogonem pod głową i wygasającym ogniskiem po mojej prawej. Życie jak w Madrycie. A raczej pielgrzymce do Madrytu.
 Od razu mi się popsuł humor.
 Podniosłem się do siadu tymczasowo niezadowolony z życia. W końcu nie obudziłem się we własnym łóżku, gdzie co prawda - tak jak w całym domu- śmierdziało mokrym psem, ale przynajmniej nie trzeba było spać na zimnej ziemi, otoczonym przez dziwne ogony.
 Zmrużyłem z rozdrażnieniem oczy, wpatrując się w widniejący za krzakami czerwony samochód. Przynajmniej nikt go nie ukradł, nie żebym ja wcześniej tego nie zrobił...
 W sumie to dlaczego nie odseparowałem się od nich w aucie? . . . No tak, Hespe miała pianki i się uparła, że muszę je z nimi zjeść.
- Już nie śpisz?- Teatralny szept azjatki jedynie bardziej mnie pogrążył. Coś w tych piankach musiało być, skoro wczoraj wieczorem w ramach buntu, zamiast oddawać Kil ogon, postanowiłem się w niego wgryźć. Ale od kiedy zioło tak wpływa na wampiry?
- Przecież śpię, nie widać, China?- Spojrzałem przez ramię na półleżącą dziewczynę, która słysząc tę nazwę uniosła oczy ku niebu.
- Co ty masz z tą "Czajną"?
- A co ty masz między zębami? Bo ja niemal na stówkę twoje włosy.- Z sugestywnym "Bhlee" pokazałem jej język.- Ciągle czuję na moich gruczołach ich wstrętny posmak.- Potarłem język palcami.
- To było na mnie nie wylewać swoich ukrytych pragnień, bezmózga pijawo.
- To wszystko twoja wina, chciałaś mi zabrać twoje doszywane zabawki.
- One nie są doszywane. Ja tak mam naturalnie, czaisz?
- Nie czuję tego. Musisz mi dlatego oddać ten swój ogon, najlepiej Pacha, żebym to poczuł.
- Nazwałeś już mój ogon, który wczoraj tak skrupulatnie obśliniłeś?!
- Niee. No co ty, ja tylko sprawdzałem czy na prawdę masz w nim czucie! W końcu nie chciałaś mi odpowiedzieć na moją serię pytań!
- Bo były one idiotyczne do kwadratu, palancie!
- One były mi potrzebne do życia, jamniku!
- Nie nazywaj mnie jamnikiem, tasiemcu!
- To ty mnie nie nazywaj tasiemcem, jamniku!
- Jak to miło, gdy od rana się kłócicie jak starzy, dobrzy przyjaciele.- Przerwała nam ziewająca Hespe, która z minką godną Wendy, pocierała spuchnięte od niewyspania oczy.
- To on zaczął!
- No jasne, bo to ja wczoraj zamieniłem się w zmutowaną wiewiórkę!
- Ja przynajmniej wiem do czego się nie przysysać!
- Ja przynajmniej nie boję się...!
- No już, już, przestańcie. Mówiłam wam, że nie lubię kłótni, prawda?- Spojrzała na nas jak kot na ciekawy okaz gołębia.
- No coś tam wczoraj o tym wspominałaś...- Przyznałem niechętnie z "normalną" miną, mimo komizmu całej sytuacji.- Ale to ona zabrała mi wczoraj Pacha!
- Bo był cały mokry i musiałam go wysuszyć! Z resztą i tak w nocy znowu mi go rąbnąłeś!
- A właśnie, że go ci nie rąbnąłem, bo rano obudziłem się w łóżku z innym!
 Hespe z rezygnacją westchnęła i podniosła się, ignorując nasze "niezmiernie poważne" docinki.
- Ty pedale, jak możesz mi obśliniać kolejne niczym niezawinione ogony?!
- Akurat China'y Junior nie podgryzałem! Jak możesz mi coś podobnego zarzucać?!
- Czy możecie choć przez chwilę być cicho? Głowa mnie od tego zaczyna boleć.- Blondynka pocierała skronie z cierpiętniczym wyrazem twarzy.
- Ale...!
- No błagaaam.- Dziewczyna przez chwilę wyglądała tak, jakby miała się rozpłakać.
- Hespi... Moja psiapsióła bez tych utarczek słownych będzie pusta.- Wpatrzyłem się w nią "smutno" z poziomu ziemi, ciągle mając za plecami ogon Kilmeny.- Jest taka niedopieszczona.
- No to teraz przesadziłeś!
- Uchr.- Hespe załamała ręce.- Skoro tak nie możecie bez siebie żyć to sama wracam na szlak.- Odwróciła się i bez słowa zaczęła iść w stronę auta.- I  SAMA zjem pianki!
 Wymieniliśmy się z Kil spojrzeniami.
- Czy ona właśnie powiedziała, że ma więcej pianek?- Uniosłem brew do góry.
- Wiesz co, tasiemcu, ona też powiedziała, że się z nami nie podzieli.- Azjatka "utrzymując pozory normalności" skinęła głową.
- Och, nie, jamniku, zakład, że będę pierwszy?

* * *

- Pijawo, to ja byłam pierwsza!
- Nie, nie byłaś!
- Ty oszuście, ty też powinieneś otwierać drzwi! Więc te kilka sekund sprawia, że to ja wygrałam!
- Do celu po trupach, więc nie, to mi należy się nagroda!
- Jesteście pewni, że nie jesteście spokrewnieni?- Naszą kłótnię Hespe skwitowała kolejnym pełnym bólu westchnieniem.- I czy czasem te twoje przysłowie nie czyni ze mnie trupa?
- Że niby ten kłamliwy tasiemiec miałby być moim bratem?- Kilmeny, siedząca na fotelu obok kierującego wskazała na mnie palcem.
- Że niby ten krótkołapy jamnik miałby być moją siostrą?- Odwdzięczyłem się tym samym gestem z miejsca kierowcy. No cóż. Jasnowłosa wilczyca chciała prowadzić samochód, więc próbowała wsiąść do środka przez drzwi kierowcy, dzięki czemu zrobiłem ładny ślizg pod jej ramieniem na przednie siedzenie  w y g r y w a j ą c.
- Uch, tak. JEŚLI będziecie cicho to podzielę się z wami piankami. Wtedy i tylko wtedy, rozumiecie mnie, psiapsiółeczki?- Dziewczyna wrogo pogroziła nam palcem, trzymając paczkę z nagrodą przyciśniętą do piersi w ochronnym geście.
- Ok.- Rzuciliśmy zgodnie, milknąc.
- W końcu spokój...- Mała odetchnęła z ulgą.

* * *

- Mm-mm, to jaki, mmm, macie ten plan, mmm, dalszej podróży?- Rzuciłem, odrywając się na chwilę od opychania piankami. Nie żebym nagle zaczął jeść pieseczkom z ręki i ogółem zapałał do nich jakimś cieplejszym uczuciem...- M-mmm... Jak mieliśmy dotrzeć do tej głównej ulicy, za którą dzięki  k o m u ś  źle skręciliśmy?- Wcale w między czasie nie kradłem pianek, leżących Hespe na kolanach.

( Hespe, Kil?)