(Wataha Powietrza) od Devona

-Cholera jasna!- syknąłem pod nosem, zdając sobie sprawę, że dziewczyna, którą przed chwilą przygwoździłem do ziemi, z całej siły rypnęła głową w kamień i straciła przytomność. Zmieniłem postać i podniosłem ją niezbyt delikatnie, klepiąc ją po policzku.- Mała, nie przesadzaj...Nie mogło boleć aż tak bardzo.

Nie reagowała. Zmarszczyłem brwi z niezadowoleniem, licząc na to, że jej nie zabiłem i za chwilę jakoś wróci jej świadomość. 

Rzuciłem jeszcze raz okiem na istotę leżącą bezwładnie w moich ramionach. Wyglądała niewinnie. Mogła mieć co najwyżej czternaście lat. Rude włosy w nieładzie opadały jej na ramiona i kontrastowały z jasną skórą. Ubrana była w jakieś szmaty, które w sumie ciężko nazwać "ubraniem", zwłaszcza, że zasłaniały może 1/3 jej ciała. Nie wnikam. 

Bardziej zastanowił mnie mało dyskretny szelest w krzakach, z których chwilę później wyłonił się biały koń ze skrzydłami.

Widziałem już takie, ale jeszcze nigdy żaden nie był tak blisko. Świetnie...A więc ta dziewczynka przyjechała tutaj na tej bestii, Uroczo. 

Westchnąłem zrezygnowany, obserwując jak koń beztrosko spaceruje po łące i ma zupełnie w dupie to, że jego prawdopodobna właścicielka leży właśnie bez znaku życia na rękach u obcego faceta, bo właśnie zaliczyła bliskie spotkanie z ziemią.

Podjęcie decyzji zajęło mi jakieś trzy sekundy. 

-Dobra, mała, Widzę, że nie masz zamiaru odzyskać przytomności, więc zabieram cię na wycieczkę do jaskiń, Mam tylko nadzieję, że nie jesteś wrogiem...- Przyznaję, że dziwnie czułem się, gadając do kogoś, kto nie wykazywał znaków życia.- Twój konik obejdzie się bez ciebie. 

(Julie?)